عایق های پلیمری(که عایق های کامپوزیت یا غیر سرامیکی نیز نامیده می شوند) شاملیک فایبرگلاس

میله متصل به دو اتصالات انتهایی فلزی که توسط یک سیستم هواشوی لاستیکی پوشانده شده است.پلیمر

عایق ها برای اولین بار در دهه 1960 ساخته شدند و در دهه 1970 نصب شدند.

عایق های پلیمری که به عایق های کامپوزیتی نیز معروف هستند با عایق های چینی متفاوت هستند

به این ترتیب که آنها از یک غلاف ضد باران پلیمری و یک سنبه از مواد رزین تشکیل شده اند.این است

با تجمع آسان آب، مقاومت بالا در برابر رسوب و وزن سبک مشخص می شود.در

در حال حاضر، ژاپن نه تنها استفاده از راه آهن برقی، بلکه بخش برق را نیز ترویج می کند.

و انتظار می رود در آینده به یک ماده عایق جدید (برای کاتنری) تبدیل شود.

برنامه های کاربردی

هادی های خطوط هوایی برق توسط عایق ها به برج متصل و ثابت می شوند

و سخت افزارعایق هایی که برای عایق کاری سیم ها و دکل ها استفاده می شوند نه تنها باید مقاومت کنند

عمل ولتاژ کاری، بلکه در حین کار تحت تأثیر ولتاژ بیش از حد قرار گیرد.

و همچنین متحمل عمل نیروی مکانیکی، تغییرات دما و تأثیر

محیط اطراف، بنابراین عایق باید در شرایط خوبی باشد.خواص عایق و

مقاومت مکانیکی خاصمعمولاً سطح مقره موجدار است.

این به این دلیل است که: اول، فاصله نشتی (که به عنوان فاصله خزشی نیز شناخته می شود) مقره

را می توان افزایش داد و هر رشته موج نیز می تواند در مسدود کردن قوس نقش داشته باشد.

دوم این که وقتی باران می بارد، فاضلابی که از مقره پایین می آید، مستقیم جریان پیدا نمی کند

از قسمت بالایی عایق به قسمت پایینی به منظور جلوگیری از تشکیل ستون های فاضلاب

و باعث بروز حوادث اتصال کوتاه می شود و در انسداد جریان فاضلاب نقش دارد.

سوم اینکه وقتی آلاینده های موجود در هوا روی عایق می افتند به دلیل ناهمواری

عایق، آلاینده ها به طور مساوی به عایق متصل نمی شوند، که ضد آلودگی را بهبود می بخشد.

توانایی عایق تا حدودیانواع مختلفی از عایق ها برای خطوط برق هوایی وجود دارد،

که بر اساس نوع سازه، محیط عایق، روش اتصال و

ظرفیت باربری مقره